Ocena jakości szafranu (Crocus sativus L.) z wykorzystaniem metod spektroskopowych

Szafran (Croccus sativus L.) to wyjątkowa roślina, ceniona na całym świecie. Uznawana za jedną z najdroższych i najszlachetniejszych przypraw. Właściwości szafranu znali już starożytni, którzy nie tylko dodawali szafran do dań napitków, barwili nim tkaniny, ale także stosowali go w celach prozdrowotnych. Roślina ta jest doskonałym środ-kiem wspomagającym trawienie, poprawiającym nastrój apetyt. W wielu badaniach naukowych wykazano również jej właściwości antydepresyjne, przeciwdrgawkowe, przeciwnowotworowe, antybakteryjne oraz antyoksydacyjne. Ze względu szerokie zastosowanie tego materiału roślinnego, różne pochodzenie czy czas przechowywania, ważna weryfikacja surowca pod względem składu właściwości. Stąd też ważne poszukiwanie szybkich, nieniszczących metod analitycznych, pozwalających kontrolę surowca. artykule przedstawiono analizę jakościową głównych bioaktywnych związków szafranu: krocyny, pikrokrocyny safranalu wykorzy-staniem trzech technik spektroskopowych: spektroskopii UV-Vis, magnetycznego rezonansu jądrowego stanie stałym (1H MAS 13C CPMAS NMR) paramagnetycznego (EPR). Materiał poddano analizie antyoksydacyjnych wykorzystaniem testu zmiatania wolnego rodnika DPPH. Test przeprowadzono materiale świeżym pookresie starzenia –(promieniowanie UV). Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że przeprowadzenia analizy jakościowej badanych próbek wskazane kilku analitycznych celu uzyskania pełnego obrazu. Widma 1H NMR zarejestrowane dla postaci proszku rozróżniają próbki mobilnymi łańcuchami alifatycznymi. Natomiast analiza widm umożliwia odróżnienie identyfikacje składników (pierścienie aromatyczne, cukry grupy karbonylowe). Wykorzystanie charakterystycznych pasm absorpcji może stanowić podstawę określenia jakości badanego roślinnego. Przeprowadzona zastosowaniem DPPH wykazała, iż posiada wysokie antyoksydacyjne, działanie promieni UV powoduje ich zmniejszenie średnio o 50%.